3/6/1989 ΣΑΒΒΑΤΟ
Μπύρα, βότκα, καπνός, stelazine- Κοκτέιλ. Αν δεν γίνεται να προσεγγιστεί ο τεχνητός παράδεισος τουλάχιστον ας ξυρίσουμε τις γωνιές της μελαγχολίας και της αγωνίας. Μια έστω τεχνητή ηρεμία, είναι ένας υποφερτός συμβιβασμός.
Εβδομάδα συναυλιών με CURE και PINK FLOYD και Ρένα, ανόρεκτα, ξενέρωτα, χωρίς γυαλάδα στο μάτι…
Φεύγει όλο και πιο μακριά, όσο πιο πολύ προσπαθεί να αγγίξει, να προσεγγίσει, να γίνει αποδεκτός, να μπει στη ζωή των άλλων…Μέρες κυλούν χωρίς εκλογή, καιρός που περνά, τον αφήνει πίσω…
Δεν υπάρχει κανένα έλεος και καμιά συγγνώμη. Σκέπτεται... άντε τώρα! Μπύρα!
ΜΕΤΑΦΟΡΤΩΣΗ sonikekala 13.03.2014
Η ΒΟΥΛΗΣΙΑΡΧΙΑ 10.6.1989
Stelazine, πάλι. Μπύρα στη Κυδαθηναίων. Επιτάχυνση. Προς τα κάτω. Άδειασμα.
Ακούει μέσα του να λέει, Εδώ βρίσκομαι χωρίς λεφτά, σπίτι, γυναίκα, δουλειά, όνειρα , φιλοδοξία. Χωρίς κλειδιά, με μια κομπλεξική μνησίκακη αδελφή. Και η Μαρίνα άφαντη…
Απίστευτο και όμως αληθινό, σκέπτεται, ενώ παρατηρεί τους θαμώνες και τους περαστικούς της Πλάκας, δηλ. τις γυναίκες, δηλ. τις τουρίστριες, είμαι στα 32, δεν έχω κανένα φίλο, μόνο φίλες… που σ` αδειάζουν στο πι και φι!
Η Μαρίνα εξαφανίζεται οπότε έχει τις μαύρες της, οι άλλες εμφανίζονται όταν έχουν τις μαύρες τους και εξαφανίζονται μόλις ισορροπήσουν.
Η μπύρα αρχίζει και μιλάει…
Ας κηρύξουμε πτώχευση και ας ιδιωτεύσουμε.
Ας μην τρυπήσουμε με τα δόρατα μας αυτά τα πτώματα της σήψης και της δοξασμένης παρακμής.
Να μη γίνει καμιά κίνηση που να παρακάμπτει το θριαμβευτικό προτσές της αποδόμησης…
Το να γρεμίζεις πάντα στάθηκε, μια ταλαντούχα, υπόθεση εργασίας, με καλές προδιαγραφές και πολύ μυστήριο.
ΒΟΥΛΗΣΙΑΡΧΙΑ 23.6.1989
Θερινό ηλιοστάσιο. Γρύλισμα. Πτώχευση.
Δεν είναι μόνο ο βασιλιάς γυμνός είναι και ο καθ` όλα υπερφίαλος υπήκοος του.
Δεν έχω να σου γράψω τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ μ` ακούς?
(Γράφει, με κρυφή ελπίδα [και φόβο], ένα τηλέφωνο και μια έξοδο με τη Μ.)
Καλοκαίρι που ήρθε ξεδιάντροπα δεν αφήνει περιθώριο για ψιθύρους και ημιτόνια μοναξιάς, συμπαρασύρει στον ορυμαγδό των φωνασκουντων... Όλοι φωνάζουν, υποστηρίζουν ένα κοντσέρτο ασυνεννοησίας και σκληρότητας.
Η σκληρότητα είναι εδώ, ήταν και θα είναι, πάντα ατσάλινη, πάντα να καταλαμβάνει όλο και πιο πολύ χώρο.
Η σκληρότητα είναι μια γλώσσα, ένας κώδικας. Όχι μόνο. Τώρα είναι ιδεολογία. Ανεμίζει παντού, στα τσιμεντένια κάστρα της πόλης, στα ασφάλτινα ποτάμια, στα παρκαρισμένα σε διπλές γραμμές αυτοκίνητα, στις δηλώσεις των ζευγαριών, στις διακηρύξεις αλληλοσπαραγμού των κορδωμένων μες` στην αγνοία πολιτών…
Πολίτη, άνδρα, γυναίκα, κάνε και συ μια πράξη σκληρότητας σήμερα, μην αφήνεις τη μέρα σου χαμένη, γιατί χαμένος θα βγεις!
Όχι μονο να ελπίζουμε, αυτό δεν αρκεί. Έχουμε απαιτήσεις, πρέπει να ζούμε καλά, να ζούμε με άνεση, με απόλαυση!
Κάνε τη δουλειά σου, μια εργασία απόλαυσης, αφού δεν μπορείς να τη κάνεις δημιουργική. Επιβεβαίωσε την ανωτερότητα σου, την δύναμη σου, την εξουσία σου! Τώρα, σήμερα, εδώ!
Πολίτη κανένα έλεος! Πρέπει να είσαι στο κέντρο, να είσαι το κέντρο! Να είσαι το άπαρτο κάστρο.
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Στείλε τους αλλους στο περιθώριο, εξουθένωσε τους! Να μην πάρουν ανάσα!
Χτυπήματα στη μέση, μα προπάντων χτυπήματα κάτω από αυτή!
Δεν είναι κανένα μυστικό, είναι μια τέχνη που στη μαθαίνουν από παιδί.
Μα πάνω από όλα είναι ιδέα, ιδεολογία.
Όλοι μιλούν για πραγματισμό και για τον θάνατο των ιδεολογιών.
Ποτέ πιο πριν τα ιδεολογήματα τους δεν ήταν τόσο ριζωμένα μας. Ποτέ πιο πριν δεν είχαν τοσα μέσα για να σφηνώσουν ιδέες στο κεφάλια μας!
Ποτέ πιο πριν οι αντιστάσεις μας δεν ήταν τόσο χαμηλά και ποτέ πιο πριν δεν υπήρξαν τόσοι πολλοί χορτάτοι άνθρωποι εξουθενωμένοι, ανδρείκελα, παραδομένοι στους εξουσιαστές τους!
Ποτέ πιο πριν τόσοι εγγράμματοι, μορφωμένοι άνθρωποι, δεν τόσο υπήρξαν θύματα, πολεμικές μηχανές που συγκρούονται σε κάθε βήμα τους, στα τυφλά, με την άγνοια, ενώ η γνώση μένει στα χέρια των πιο λίγων, των πιο άσχημων και παράλυτων.
Ένας κόσμος της άγνοιας και του πλήθους. Ένας κόσμος που γαμα και δέρνει, ζεμένος όμως σε ένα καθημερινό μαγγανοπήγαδο εξουθένωσης και εξαπονδρισμου.
Η πείνα βέβαια είναι άσχημο πράγμα, σε εμποδίζει να σκεφτείς και να δεις καθαρά.
Όμως η χορτασιά της ευτυχισμένης πλειοψηφίας των ευνούχων είναι ένα σιχαμένο επίτευγμα…
Χαίρε πολιτισμέ, και όχι μονο δυτικέ!
Πήγε 9 η ώρα και ακόμα, το τηλέφωνο…
ΜΕΤΑΦΟΡΤΩΣΗ 14.03,2014
7/8/1990 ΚΛΟΟΥΝ ΣΤΗ ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΙΟΥ
Διάβαζα τις εξομολογήσεις ενός κλόουν του Χ.ΜΠΕΛ. το άρχισα στη παραλία του Χορευτού και το τέλειωσα εδώ στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Όταν το τέλειωσα , ασυναίσθητα το έφερα στα χείλη μου και το φίλησα. Μου άφησε μια τόσο ευχάριστα μελαγχολική και πικρή γεύση της απελπισίας, έτσι που σίγουρα δεν θα το ξαναδιαβάσω!
Ουτως η άλλως δεν νομίζω να έχω ξαναδιαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο, μονό ποιήματα.
Αχ, και να `μουν τόσο θαρραλέος και αθυρόστομος , όσο ο κλοουν του Μπελ!
Τώρα που δεν έχω κανένα δίπλα μου εκτός από το ροκ-εφ-εμ και τη μπύρα μου, νιώθω ελεύθερος να γίνω ανεμπόδιστα χάλια μέσα σε ποτάμια μπύρας. Έτσι που θα πνίξω τη στενή γειτονιά όπου βρίσκομαι και κανένας/μια δεν θα πάρει είδηση το γεγονός! Ευτυχώς!
ΜΕΤΑΦΟΡΤΩΣΗ 14.03.14